Μια διαφορετική πρόταση για την αντιμετώπιση του Covid-19

Με κάθε σεβασμό προς τους επιστήμονες επιδημιολόγους, αλλά και προς την κυβέρνηση που έχει το σθένος και την τόλμη να παίρνει τέτοιες σοβαρές και κρίσιμες αποφάσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας του Covid-19, και εκτιμώντας τα μέχρι σήμερα δεδομένα, θεωρώ ότι αυτή η στρατηγική δεν είναι σίγουρο ότι θα αποδώσει τα αναμενόμενα.

Ο στόχος για την καθυστέρηση της εξάπλωσης του ιού, ώστε να γίνει πιο διαχειρίσιμη η αντιμετώπιση των βαρέως πασχόντων (και να περιοριστούν οι θάνατοι), μπορεί εύκολα να αποτύχει, αφού δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τα πραγματικά ποσοστά των κρουσμάτων, παρά μόνο αυτά στα οποία έγιναν τα διαγνωστικά τεστ και βγήκαν θετικά. Σήμερα ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων υπολογίζεται στις 2000 – 3000 περιστατικά, ενώ τα καταγεγραμμένα - επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι μόνο 464.

Η Ιταλία βλέπουμε ότι αντιμετωπίζει μια δραματική εξάπλωση της επιδημίας του κορονοϊού, αλλά όμως έχει τεράστια θνητότητα πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι σε άλλες χώρες. Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ιταλία ο κορωνοϊός έχει προσβάλει περισσότερο τους ηλικιωμένους, κάτι που δεν συμβαίνει στη Γερμανία και στη Νότια Κορέα. Το 59.7% των κρουσμάτων κορονοϊού στην Ιταλία είναι άνω των 60 ετών (η πλειοψηφία δηλαδή), ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για την Νότια Κορέα είναι 21,0% και για την Γερμανία στο 15,5% των κρουσμάτων της ίδιας ηλικιακής ομάδας. Επίσης στην Ιταλία το ποσοστό των κρουσμάτων σε ηλικίες άνω των 80 ετών είναι σχεδόν 3 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τις άλλες χώρες. Άρα το κλειδί για να μειωθεί η θνησιμότητα είναι ο περιορισμός – η καραντίνα των ηλικιωμένων και μόνο

Η πρότασή μου είναι απλή : αφού ο κορονοϊός έχει τέτοια ανεξέλεγκτη μεταδοτικότητα και μέχρι την ηλικία των 65 έχει μικρή θνησιμότητα (περίπου στο 1%), γιατί δεν άρουμε την οδηγία «μένουμε σπίτι» γι’ αυτήν την ομάδα του πληθυσμού (μέχρι τα 65 έτη); Γιατί δεν αφήνουμε αυτήν την ομάδα του πληθυσμού να λειτουργεί κανονικά και να είναι παραγωγικοί και όχι έγκλειστοι, ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα και στην οικονομία μας; Γιατί απλά δεν βάζουμε σε αυστηρή καραντίνα μόνο τους ηλικιωμένους και τις ευάλωτες ομάδες, ώστε να μην προσβληθούν; 

Σίγουρο είναι ότι οι υγιείς μάλλον θα αρρωστήσουν σε μεγάλο ποσοστό (ακόμα και το 70% του πληθυσμού), αλλά σύντομα θα αναρρώσουν και θα αποκτήσουν ανοσία. Τότε θα μπορούσε να αρθεί και ο περιορισμός των ηλικιωμένων και των ευάλωτων ομάδων. 

Φυσικά αυτό που προτείνω δεν έχει καμιά σχέση με την «ανοσία της αγέλης» που πρεσβεύει ο Μπόρις Τζόνσον, που σύμφωνα με αυτήν, δεν θα πρέπει να επιβάλλονται μέτρα και απαγορεύσεις, ώστε να προσβληθεί η πλειοψηφία του πληθυσμού, προσδοκώντας ότι κάποια στιγμή ο πληθυσμός θα αναπτύξει αντισώματα. 

Στην αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας τίποτα δεν είναι εύκολο. Αλλά θεωρώ ότι είναι πιο εύκολο να φροντίζεις τους ηλικιωμένους και τους ευάλωτους που είναι σε καραντίνα, από το να ελέγχεις όλο τον πληθυσμό αν εφαρμόζει σωστά όλους τους περιορισμούς, καταστρέφοντας την οικονομία σου και στο τέλος ο απολογισμός να είναι κατά πάσα πιθανότητα χειρότερος.