Ο πόνος στη μέση (οσφυαλγία) είναι ένα σύμπτωμα που έχει ταλαιπωρήσει κατά καιρούς τουλάχιστον τα 2/3 του ενήλικου πληθυσμού. Αποτελεί ένα από τους συχνότερους λόγους επίσκεψης σε ιατρό". Τα συνολικά κόστη αντιμετώπισης καθώς και τα έμμεσα κόστη (ελαττωμένη παραγωγικότητα, άδειες) είναι πολύ υψηλά. Παράλληλα η οσφυαλγία επηρεάζει ιδιαίτερα δυσμενώς την ποιότητα ζωής.
Το Αμερικανικό Κολέγιο Ιατρών (ACP, American College of Physicians) μετά από μελέτες, εξέδωσε πρόσφατα οδηγίες - συστάσεις προς ιατρούς και ασθενείς για την αντιμετώπιση της οξείας και της χρόνιας οσφυαλγίας.
Συνυπολογίστηκαν το συνολικό κόστος, οι πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες και η πορεία βελτίωσης των συμπτωμάτων.
Συνοπτικά οι συστάσεις έχουν ως εξής:
Σύσταση 1: Δεδομένου ότι οι περισσότεροι ασθενείς με οξεία ή υποξεία οσφυαλγία παρατηρούν βελτίωση με την πάροδο του χρόνου, ανεξάρτητα από τη θεραπεία, οι κλινικοί γιατροί και οι ασθενείς πρέπει να επιλέξουν μη φαρμακολογική θεραπεία με επιφανειακή θερμότητα, μασάζ, βελονισμό, ή χειροπρακτική. Εάν είναι επιθυμητή η φαρμακολογική θεραπεία, οι κλινικοί γιατροί και οι ασθενείς πρέπει να επιλέξουν μόνο μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή μυοχαλαρωτικά.
Σύσταση 2: Για τους ασθενείς με χρόνια οσφυαλγία, οι κλινικοί γιατροί και οι ασθενείς θα πρέπει αρχικά να επιλέξουν μη φαρμακολογικές θεραπείες με άσκηση, αποκατάσταση, βελονισμό, τεχνικές χαλάρωσης, Tai Chi, Yoga, ηλεκτρομυογράφικη βιοανάδραση, χαμηλού επιπέδου λέιζερ, γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, ή χειροπρακτική.
Σύσταση 3: ΜΟΝΟ σε ασθενείς με χρόνια οσφυαλγία που είχαν ανεπαρκή ανταπόκριση σε μη φαρμακολογικές θεραπείες, οι κλινικοί γιατροί και οι ασθενείς θα πρέπει να εξετάσουν τη πιθανότητα φαρμακολογικής θεραπείας με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ως θεραπεία πρώτης γραμμής, ή πιο εξειδικευμένα φάρμακα ως θεραπεία δεύτερης γραμμής. Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα οπιοειδή ως επιλογή ΜΟΝΟ σε ασθενείς που έχουν αποτύχει όλες οι προαναφερθείσες θεραπείες και μόνο εάν τα δυνητικά οφέλη μπορούν να αντισταθμίσουν τους κινδύνους για κάθε ασθενή μεμονωμένα και ΜΟΝΟ μετά από συζήτηση με τους ασθενείς ώστε να γίνουν γνωστοί οι κίνδυνοι καθώς και τα αντικειμενικά οφέλη.
Γενικά: Οι ΜΗ φαρμακολογικές θεραπείες δεν είχαν αξιοσημείωτες ανεπιθύμητες ενέργειες. Όσο αφορά στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και τα μυοχαλαρωτικά συστήνεται απόλυτα εξατομικευμένη επιλογή με βάση την επιθυμία του ασθενούς και τις δυνητικές ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι ενδείξεις αναφέρουν μόνο μια μικρή βελτίωση στην ένταση του πόνου. Τέλος δεν συστήνεται χορήγηση παρακεταμόλης και στεροειδών φαρμάκων.
"Σε κάθε περίπτωση η επιλογή της αντιμετώπισης πρέπει να γίνεται πάντα εξατομικευμένα, λαμβάνοντας πάντα υπόψη την ποιότητα ζωής, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και τις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες."
Ο Βελονισμός αποτελεί Ιατρική Πράξη, η οποία πρέπει να ασκείται από ΙΑΤΡΟΥΣ με ειδικότητα και κατάλληλα εκπαιδευμένους. Η εφαρμογή του από άτομα που δεν πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις, συνιστά αδίκημα και διώκεται από το νόμο.
Μητράγκας Γ. Απόστολος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου